زینب علیها السلام در سجاده‌ی بندگی
رمز موفقیت هر انسان وارسته عبادت و بندگی حضرت حق است، چراكه فلسفه آفرینش انسان جز این نیست. البته عبادت معنایی عام دارد و فقط به نماز و روزه محدود نمی‌گردد. راغب اصفهانی در مفردات خود می‌گوید: "عبودیت و بندگی به معنای اظهار ذلت و خضوع است." یعنی عبادت معنای كامل تری دارد كه آن نهایت خضوع و اظهار بندگی می‌باشد.
فاطمه دختر امام حسین (علیه السلام) درباره شب عاشورای حضرت زینب (علیها السلام) می‌گوید:
"عمه‌ام زینب در شب عاشورا در جایگاه عبادت خود ایستاده بود و به درگاه خدای تعالی استغاثه می‌كرد و در آن شب چشم هیچیك از ما به خواب نرفت و صدای ناله ما قطع نشد."
عبادت به معنای عام نیز درتمامی رفتار و كردار حضرت زینب (علیها السلام) دیده شد. بر مشكلات و مصیبتهایی كه بر او وارد شد صبركرد تا آنجا كه صبر هم از صبرش به ستوه آمد و همه اینها برای او عبادت محسوب می‌شد.
چه عبادتی بالاتر از اهدای دو فرزند دلبند در راه اعتلای قرآن و عترت و در سوگ شش برادر همانند امام حسین و حضرت عباس (علیهما السلام) نشستن؟
چه عبادتی برتر از سركردن چادر اسیری كه ده‌ها امتحان الهی در آن واقع شد و او همه را به خوبی سپری كرد؟
و بالاخره چه عبادتی بهتر از دنبال كردن قیام برادر و خواندن خطبه‌های آتشین در مسیر كوفه و شام وبیدار كردن مردم نادانی كه فریب تبلیغات مسموم دستگاه یزید را خورده بودند و حسین بن علی (علیه السلام) را به عنوان یك فرد خارجی و بیگانه از اسلام به شهادت رساندند!
خطبه‌های او موجی در كوفه و دمشق بوجود آورد كه حتی پایه‌های حكومت یزید را متزلل ساخت تا آنجا كه معاویه دوم پسر یزید حاضر نشد به جای پدر بنشیند و پس از اندكی با رسوا كردن دودمان ستم پیشه بنی امیه ازحكومت كناره گرفت.
او در خطبه خویش یزید را به بیم می‌داد و می‌فرمود:
"در همه حال آزاد هستی به هر گونه‌ای كه می‌خواهی عمل كن و هرچه مكر داری به كار بر و همه طاقت خود را در راه شیطان استفاده كن ولی به خدا سوگند تو هرگز نخواهی توانست اسم و رسم ما را محو و نابود كنی."
آری، بالاترین عبادت زینب (علیها السلام) وعظ و اندرز او بود كه با آن رسالت پیامبران الهی و ائمه طاهرین (علیهم السلام) را دنبال نمود.
برگرفته از:
حضرت زینب (علیها السلام) (سیرة عملی اهل بیت ـ علیهما السلام)"، سید کاظم ارفع
